Мене уште од мала моите ми попуваа за пристојното однесување (барем се трудеа, не знам колку успеаа, нека кажат тие). Убаво однесување, пристојно однесување, бонтон, наречете го како сакате, во светот владеат некои генерални правила за тоа како треба и како не треба човек да се однесува. На пример, при влегување во просторија или средба со луѓе се вика добар ден, добро вечер, здраво…. при напуштање на просторија или друштво се вика пријатно, довидување, чао… во ситуација кога си со две или повеќе лица кои меѓусебно не се знаат задолжително претстави ги и запознај ги меѓусебно…. итн. Значи генерални одлики на едно пристојно однесување.

Понекогаш добивам чувство дека овој народ туку што се симнал од планина. Особено младината. Постарите прошетале повеќе, виделе, споредиле па и попримиле по нешто. Овде е тотално е нормално кога некој од страна (пријател на пријател) ќе се приклучи во друштвото и да не каже здраво, тотално е нормално, зошто не кажал ни здраво да не каже чао, тотално е нормално твојот пријател да налета на некого на улица, да се замуабети со персоната и притоа да не ве запознае меѓусебно.  

Баш вчера бев со колега еден на ручек. Ми вика ќе собереме уште еден мој другар по пат и ќе јадеме во Бургер Кинг. Ок. Застана со колата, пушти трепкачите и по 2-3 минути се појави тој лепотанот од некаде. Влезе во кола и ко шумски некој продолжи да ја куца СМС пораката што ја беше започнал. Нит здраво, нит бутур. Му промрља нешто колегава мој, разменија два три збора муабет, но фактот што има непозната особа во кола и што можеби треба да се претстави и да каже здраво не го тангираше ама уопште. Колегава мој такуѓере. Не му дојде ни на крај памет да не запознае.

Во Бургер Кинг целиот муабет што го направи дечково со мене беше: Имаш пенкало? И тоа откако го праша другар му и доби негативен одговор по истото прашање, доби препорака да ме праша мене, па дури тогаш му текна да оствари контакт.

На враќање го оставивме каде што го собравме, на колегава му пружи рака и му рече чао се слушаме после, ја отвори вратата и излезе. Како да не бев присутна целото тоа време таму, а пенкалото како да го позајмил од некој си случано што се нашол таму на исто место во исто време.

Еднаш дури и доживеав да сум на гости кај другарка дома и да не бидам поздравена од татко и при влегувањето дома. Влезе во просторијата, го прашаа дали сака да јаде, кажа да, и се изгуби. Дојде по 10 минути, си ја зема чинијата, пак се изгуби и не се врати повторно. И поцрвенеа образите како патлиџани кога примети колку сме забезекнати од таквото дијвачко однесување, па почна да ни објаснува дека многу работел, дека бил уморен, дека тинтири минтири…. Не знам типот колку беше уморен, ама знам дека татко ми и од трчање маратон да се врати дома, прво ќе ги поздрави гостите па после ќе се повлече да одмара. Ма нема ни да се повлече да одмара. Но тоа е веќе табиет 

На почетокот многу лично ги сфаќав овие работи, сега со тек на време, само можам да констатирам дека се социјални дивјаци. Ништо повеќе. Рака на срце има исклучоци, ама и тие самите признаваат дека не се горди на својот сој.  

Велигден како Велигден. Се фарбаат јајца, се пече јагне, евентуално претходно се пости, вечерта се оди пред црква да се направи градот бербат со восок и лушпи од варени јајца (дека Комуналнец нема доволно работа) и тоа е тоа. Кај нас кога ќе кажеш Велигден, прва асоцијација е црвено вино. Е сега колку е тоа правилно или не, не знам, некои викаат дека требало во овие 3 дена вистински да се испостиш, а не да лумпуваш. Ама тоа си е оставено на луѓето сами да си одлучат. Државата, фала богу, не ни се меша барем во тој сегмент од приватниот живот.

Е тука не! Верувале или не, во Германија на Велики Петок  (во мојава сојузна држава и на Велики Четврток) СО ЗАКОН е забрането да се игра! Тој закон, замисли, директно произлегува од Уставот на Германија кој што Неделата и државните празници ги квалификува како Денови за одмор и духовно издигнување (?!?) и со тоа им гарантира мир на луѓето. Значи не само тоа, на државни празници и во недели забрането е: да пушташ машина за перење, да косиш трева… се што може да го наелектризира комшијата. И ако го наелектризираш, има да ти викне полиција, око нема да му трепне. Пред два дена колега мој од работа за време на паузата за ручек, отиде до дома да си ја искоси тревата во двор, зошто за празнициве било забрането косење трева, а тој нејќел да има џунгла пред врата. Поштено. За саат време отиде до дома, искоси тревникот, и се врати назад. И со полна пареа работеше до 6 попладне.

Е сега да се навратам на муабетот со забраната за играње. Ај што е забрането да се игра, кружат полициски возила низ град за да утврдат дека никаде нема лумперај. Жими мајка не лажам, пред саат време се вратив дома. Во рок од два саати три пати го видов истото комбе како кружи. Насекаде полно луѓе, музика така така, не многу гласна, се пие пиво на големо, а сите стојат како статуи.

Утре како ќе биде не знам. Ми кажуваа лани на Велики Петок крцале дискотеките со музика доволно јака да скрши прозорци, но никој не смеел да игра. И тие што ќе почнеле да подцупнуваат, им доаѓало обезбедување да ги предупреди.

И после кај нас диктатура. Абе ај…. кај нас барем можам да шизам кога сакам!

Недела, ден за бањање. Јас се избањав вчера, така до наредниот викенд на тоа чаре нема да му го берам гајлето. Затоа решив денес да зачистам други работи. Го усисав прво десктопот, па лаптопот, и на крај решив да го преуредам шкафот. Таман да почнам да диплам, ми забоде око еден поглед што од многу одамна ме нервира: Еден куп неспарени чорапи. Упорно ги чувам во шкаф надевајќи се дека еден ден нивната поубава половина однекаде магично ќе се појави, и повторно ќе бидат пар. Денес сфатив дека е време да направам чекор напред. И прљави и чисти, све што беше непар го пикнав во ќеса, се опростив од нив и ги фрлив во кантата со Restmüll (ѓубре што не спаѓа во категорија биолошко ѓубре, пластика, хартија или шишиња… да знам, оток се со разделувањево на ѓубре, ама па што да се прави, кад се мора мора се).

И до поентата на приказнава: Пуштам прееска машина, саат и кусур после тоа пружам веш, и….. ПАК ЧОРАПИТЕ РАСПАР! Е кога ќе успее некој да ми го објасни овој надчовечки феномен, ќе ја голтнам квантната физика ко харибо бомбона. Има дур да кажеш Гармишпартенкирхен да ти ја изрецитирам Планкова константа.

До тогаш Тесла, Ајнштајн и компанија се слободни.

Неколу Јутјуб видеа што буквално оставаат без здив, решив да ги споделам со вас. Уживајте! Life’s good.

Moonlight sonata на Бетовен на гитара, фламенго стил. Фантастично

Ова ме остави без зборови, со вилицата до земја, буквално. Колку радо би отишла на некој ваков перформанс….

Дечкиве се бивши металци, кои што се преориентирале на фламенго. Ваква преработка на песнава немате чуено до сега.

И уште еднаш Родриго и Габриела, ама заслужуваат. Преработкава те тера сам дома шутка да си направиш, и ич да не ти е гајле што само две акустични гитари свират. Риспек!

Девојкава е по професија професионален пијанист, и ги движи прстите толку брзо што не и веруваат дека видеата се оригинални, туку дека ги забрзувала. Во поновите видеа вметнува и дигитален/аналоген часовник за докаже дека не е така. Како и да е, сте се шуткале некогаш на клавир? Јас да!

Типов свири се во едно: И бас, и ритам, и мелодија… Се расплакав кога го слушнав ова првиот пат. Перфекција by the book!

Сите го знаете Шунга Јунг, тоа малото кореанче што растура на гитара. Епа овој му е нешто како тутор. Да е само аудио, ќе си помислите дека свират 3 гитари.

And save the best for last. Моето омилено соло на сите времиња, отсвирено на клавир… ова ти дава крила. За оние кои не ја знаат песната, задолжително домашно.